-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 7266
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
بـاز دل شکـسـتـه ام نـوای دیـگـر آورد پردۀ بهتری زند، نغمۀ خوش تر آورد مـعــانی کــلام را ز طـبع من بـر آورد مگر ثنای عسکری حجـت داور آورد که آگه از مقام او، کسی به جز اله نیست نسیم درک و عقل را در این حریم راه نیست عبد خدا که داده حق، خدایی از عبادتش بسته شده به طوق جان سلسلۀ ارادتش رام شده وحـوش هم، به درگه سیادتش حقیقت غدیر خم، جلوه گر از ولادتش ولادتـش به هـشـتــم ربـیـع ثــانی آمـده جهان پیر را از این مژده، جوانی آمده به سامرا نظر کن و جلوۀ ذوالکرام بین قِران مهر وماه را در این خجسته شام بین باب امام عـصر را فراز دست مام بین دهـــم امـام را بر یــازدهــم امــام بیـن چـشم علی مـنور از جـمال ماه پاره اش فاطمه کو؟ که بنگرد، بر حسن دوباره اش نور ولایتش به رخ ردای خلقتش به بر لوای عصمتش به کف تاج شفاعتش به سر برهمه هستی اش نظر درهمه عالمش گذر امام هادی اش پدر حضرت مهدی اش پسر خـلایـقــنـد چـاکـرش ملائکند عسکرش هیچ کسی نمی رود به نا امیدی از درش
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
زمین چشم تماشا شد امام عسگری آمد بهـشت آرزوهـا شد امـام عسگـری آمد هوای سامره گلپوش از عطر نفس هایش گل ایمان شکوفـا شد امام عسگری آمد سروش هاتف غیبی بشارت داد "هادی" را گره از کار دل وا شد امام عسگری آمد حسن خویش حسن رویش حسن بویش حسن مویش تـمـام حُـسن پیـدا شد امام عـسگری آمد چنان پیچید درصبح ازل گلبوی لبخندش که عقل ازشوق، شیدا شد امام عسگری آمد صفا دارد سرور اهل دل در عالم معنا بسـاط سـور بر پا شد امام عسگری آمد تجلی کرد در برق نگاهش هیبت حیدر طلوع مهر زهـرا شد امام عسگری آمد صدای پای او در کوچه باغ زندگی پیچید حضورش عالم آرا شد امام عسگری آمد زمان، امشب "کمیل" از شوق سراز پای نشناسد که؛ خلقت؛ باز معنا شد امام عسگری آمد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
از عـرش دارد می‌رسد فصل بهـارم كم كم پُر از خورشید خواهد شد دیارم از عرش دارد می‌رسد پیـكی خـدایی از عـرش دارد می‌رسـد دار و نـدارم یك عمراز دست خودم درحبس بودم امـشب نگـاهـش مـی‌شــود راه فـرارم امیّـد بسـتم بر كـرامت‌هـای چـشـمش بلـكه كـمی رونق بگـیرد كـار و بـارم من هرچه را دارم به دست دوست دادم شكـر خـدا كه بـعد از این بی‌اخـتـیارم از آسمان نــور هــدی آمــد، مبــارك عیـســای آل مصـطـفــی آمـد مبـارك ما اهـل بـارانیـم و اهل روضه‌هـائـیم عـمری است محـتاج گـداهای شـمائیم آواره‌هـای كــوچــۀ حُـسـن بـهــاریـم كــاسه به دسـت سفـره‌های هـل‌اتـائـیم از روز اول خـادم این خـانه هـستـیم تـا شــام آخـر هـم مـقـیـم این حـرائـیـم ما نسل در نـسل عـاشق این خـانواده دیــوانـه‌وار از عــالـم و آدم جــدائـیـم وقتی كراماتِ نگاهت شــامل مـاست یعنی كه درهفت آسمان مشكل گشائیم از اولش هم قـلـب ما دست شما بـود تـوفـیـق ما و سـلب ما دست شما بود شكـر خـدا كه عـاشـقی درمـان ندارد ایـن قـصـۀ شـاه و گــدا پـایــان نـدارد شـكـر خـدا كـه عـاشـق این خـانـواده شـرمنـدگی دارد ولی عـصیــان ندارد فـرع تـولّی و تبـرّی اصـل دین است ایـمـانِ بـی این خــانـواده جـان نـدارد چشمی كه ابری شدازاین دریای جوشان در روز محـشـر لحـظـۀ گـریان ندارد دست كسی بر دامن فـهـم شما نیست ایـن نــردبــان‌هــا پــلـۀ آســان نــدارد ای خـلـقـت آدم طــفــیـلــی وجــودت هفت آسمان محتاج بارش‌های جودت امشب بیا رحـمی به حال این گدا كن بـی‌آبـرویـی را مـقـیــم ایـن حــرا كـن ابـری بیـاور بر سـر چـشـم خـسیـسم بـا دسـت بـاران درد دل‌هـا را دوا كن یك قطره از نـور كـراماتت بـپاش و این دفعه ما را حُر دشت روضه‌ها كن دلبـستـگی‌هـای مــرا از من بگـیـر و بر چـشم‌های خود اسـیـر و مبـتـلا كن یك صبح با جادوی چشمت این گدا را از جـمـلـۀ هـمـسـایـه‌هـای سـامـرا كن گرچه به ظاهـر از خداوندی جـدائید آئــیـنـه در آئـیـنـه تــكــرار خـدائـیــد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
مـهــربـانـا مـهــربـانـی كـرده ای خـشت و گل را آسمانی كرده ای حكـمت از دل دُرفـشـانی می كند بـا قــلـم قـلــبـم تـبـانـی مـی كـنـد چـشم صحـرا را مزیّن كـرده ای نـور زهــرا را مُـبـیَّــن كـرده ای نُه فـلـك مجـذوب یك دلـدار ماند هـفـت اقـلـیم از هبـوط یـار ماند آن زمـانی كه نه گِـل نه آب بود با تو نَه خورشیـد نَه مهـتاب بود دستِ ذاتت هستِ مسطور آفرید از صـفـاتت چـارده نـور آفــریـد چار و دَه مبهـوت یكدیگـر شدند عَـلَّــم الاَسـمـاء را از بَـر شـدنـد نــور واحـد چـارده تـقـسـیـم شـد سال و مـاه و هفـته ها تـرسیم شد چون نظر كردند برحالات خویش ذات را دیـدند در مـرآت خویش تا مهّی، هـفته، از اِعـراب یافت قـصّـۀ سـبـع مـثـانی بـاب یـافـت تا دل افتد روز وشب در دامشان ثبت شد سـاعـات هم بر نامـشان بـوی گـلهـای معــطّــر مـی وزد شـنـبه ها عـطـر مـحـمـد می رسد یاس و سُنـبل هدیۀ یكشنبه هاست عطر زهـرا وعلی درجان ماست گُل كند در هر دوشنبه نـور عین گاه از نـور حـسن گـاهی حـسین هر سه شنبه می وزد عطر سه گل سین و یاء و صاد اندر هر سُـبُل چهار شنـبه موسـوی گـردد فضا از رضا و باب و دو ابن الـرضا می شود لب تر ز جام عـسگری هر شب جمـعه به نـام عـسگری ذكـر آب و ذكر باد و ذكر خـاك یا امـام عـسگــری روحی فـداك دوسـتـان مـحـتـاج لـبخـنـد تـوأند جـمـع موجـودات در بـنـد تـوأند ای زمان از بس ترا دارایی است درزمین هنگام حُسن آرایی است باید این احسـاس را اذعـان كـنم آنچـه اسـتـاد ازل گـفـت آن كـنـم بــایــد از ســاقـی دلـهــا دم زنـم تا در این میخـانه در محكـم زنم آمـد آن پـشـت و پـنـاه شـیـعـیـان شد جـمـال وجه رحـمانی عـیـان او بود خـورشید كز نو سـر زده یـا حـسـن در وجـه اَحـسَـن آمـده بسكه او مجذوب در تـوحیـد شد ذرّه هم در پـرتوش خورشید شد آمد آن محنت كش شادی فروش تا كـشـد بـار ولایت را بـه دوش گر چـه گـردد سـاكـن تـبعـیـد گاه می گـشایـد تا خـدا بر شیـعـه راه راز دار صُلب منصور است او معـنی نـورٌ عـلـی نــور اسـت او شیوه اش هنجارهای معنوی است سیره اش طرح قیام مهدوی است هرچه گویم ازسجایایش كم است كن توسل حبل عشقش محكم است تـا گـدای سـامـرایـش مـی شـویـم بی گمان حاجت روایش می شویم سـامـرا گـفـتم دلـم آمــد به شـور جشن میلاد است یا شورِ نـشـور شیعـه احـسـاس غـریـبی می كنـد ذكــر ادرك یـا حـبـیـبـی می كـند
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
دور گل آمده یا فصل گلاب افشانی است بلبلان را به چمن زمزمۀ روحانی است نقش بر هر ورق گل سور قرآنی است آسمان خنده بزن ماه ربیع الثـانی است آفـتابا به گل و بـاغ و چمن خـنـده بزن نه به هر گل، به گل روی حسن خنده بزن اخــتــر بــرج ولایــت مــه تــام آورده مـهـر، بـا زمــزمــۀ نــور سـلام آورده آسـمـان سـجـده بر آن مـاه تـمـام آورده بــانـــوی عــالــم اســـلام امـــام آورده دُر تـوحـیـد ز دُرج شـرف آمد بـیـرون گـهـر یـازدهـم از صـدف آمـد بـیـرون یـم فـضل و شـرف و جـود به دنـیا آمد خـلـق را قــبـلـۀ مـقـصـود به دنـیا آمـد حـجّـت خــالــق مـعـبــود بـه دنـیـا آمـد پـدر مــهـدی مــوعــود بـه دنــیــا آمـد دم به دم آیۀ قـرآن شـکـفـد از سخـنـش نقش گـلبوسۀ باباست عـیـان بر دهـنش دگران دیگر و فوق دگران این پسر است دُرِ رخشندۀ والا گهـران این پسر است خلف صالح نیکو پدران این پسر است پـدر منتَـظَر منـتـظِران این پـسـر است طـلـعـتـش آیــنــۀ طـلـعـت احـمـد بـاشد نجـل پـاک سه عـلـی و سه محمّد باشد آسـمـان شـرف و فـضـل، قــمـر آورده قرص خورشید در آغوش سحر آورده این حُدَیت است که پاکیـزه پـسر آورده پـسـر آورده نه، بـر خـلـق، پـدر آورده خرّم آن نخل که یک باغ گل آمد ثمرش صلـوات هـمه بـر مـاه جـمـال پـسـرش این گل باغ بهشت است و دوعالم چمن است این همان جان جهان است وجهانش چوتن است کنیه اش عسکری و نام نکویش حسن است پای تا فرق حسن بلکه حسن درحسن است تا ابد باغ دل و گلشن جان خرّم از اوست به جهان خرّم ازآنم که جهان خرّم از اوست این چراغی است که انوار فلک، هالۀ اوست این بهشت است که حورا و ملک، ژالۀ اوست هر کجا هست بهار از نفس لالۀ اوست جـان ما شـیـفـتـۀ او دل ما والـۀ اوست این گل سرخ جواد بن علی بن رضاست که شمیمش به زمین و به زمان روح فزاست وحی، از درج دهان ریزد هم چون گهرش نـور از مهر جبین خیزد همچون قمرش علم از نخل سخن روید هم چون ثمرش پرچم عدل جهانی است به دست پسرش روی خورشید پی سجده به خاک در اوست حسن عسکری وخلق جهان عسکر اوست مــهــر رخ آیــنــۀ داوری اش مـی دانــم صاحب منزلت و سـروری اش می دانم بر همه خلق جهـان برتـری اش می دانم حـسن بن عـلـی عسکــری اش می دانـم تا ابد عـالم خلقت همه فـرمـانبر اوست وحش وطیر وبشر وجن وملک عسکراوست ای که بر سامره ات آمده از کعبه درود سر تعـظیم به خاکت ملک آورده فرود کوه وصحرا و گلستان و یم و چشمه و رود همه دارند به اوصاف تو پیوسته سرود من و مـدح تـو و فـرزنـد تـو و آبــایت بلکه یک لحـظه شـوم زائـر سـامرّایت من نـه مـدّاح؛ که دلـبـاخـتۀ کـوی تـوأم با هـمه روسیـهـی شـیـفـتـۀ روی تـوأم در هیاهـوی جهـان گـرم هـیاهوی توأم خـارِ افـتاده کـنارِ گـل خـوشـبـوی توأم سائلـم سائل لطـف و کـرم و جـود شما خـاک زیـر قــدم مـهـدی مـوعـود شـما من همه عمر دم از عترت طاها زده ام هر چه جز خطّ شما بوده بر آن پا زده ام آتـشـی بـودم و یـکـبـاره به دریـا زده ام دسـت بــر دامــن ذرّیــۀ زهــرا زده ام چه شود ای دو جهان عاشق درد و غمتان دستگـیـری کند از (میـثم تان) میـثـم تان
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
گـلـشن تـوحـیـد آبـاد امـام عسکری ست دل بهشت نور با یاد امام عسکری ست جنت موعـود میـعـاد امام عسکری ست مژده یاران عید میلاد امام عسکری ست کیست این مولود فرزند علی مرتضاست قرة العین علی بن جـواد بن الرضاست دُرّ ده دریـا و بـحــر یک دُرِ ناب خــدا نجل هادی آفـتاب حُسن مصبـاح الهدی رهروان را رهنما و رهـبران را مقـتدا سرّ بعد از انـتـهـا و نـور قـبـل از ابتدا هم زکی هم عسکری هم نام نیکویش حسن رخ حسن خُـلـقـش حسن خَـلـقـش حسن ماه ده برج شرف خورشید حُسن پنج تن عسکرش جن و ملایک خود ولی ذوالمنن مهراو شیرین تر است ازجان شیرین دربدن نام نیکویش حسن چشم و چراغ بوالحسن صد بهشت لالۀ تـوحید در لبخند اوست عالـمی در انتـظار مقـدم فـرزند اوست گر چه عمری درمیان دشمنان تبعید بود دوستان را رهنما در عالم تـوحـیـد بود در درون ابرهای تیرگی خورشیـد بود شیعه را در موج ظلمت پـرتو امید بود با وجـود آن بهـیـن نجـل بتـول طاهـره کـعـبـۀ امّـید خـلـق عـالـمی شد سـامـره نقش وجه الله اعـظـم حُـسـن بی مانند او می درخشد یک محمد نـور در لبخند او گـردن تـسـلـیـم خـلـقـت تا ابد در بند او حجة بن العسکری گوید منـم فـرزند او با وجود آن همه تـبعـید و دوران کمش ریزه خوار سفرۀ فضل و شرف شد عالمش ای فروزان ماه عالم در حجـاب سامره گـشتـه بر دور مـزارت آفـتـاب سـامره بـوتـراب بـوتـرابــی در تـراب سـامـره ابر رحمت گشته از فیضت سحاب سامره اخـتـران آسـمـان در ظلّ دیـوار تـوأنـد آسـمـانی ها زمـین بـوسـان زوّار تـوأنـد سامره یک آسمـان توحید دارد در بغل سـامــره یک کعـبۀ امـیـد دارد در بغـل سامره دو ماه و دو خورشید دارد در بغل سامره ماهی که نتوان دید دارد در بغل روز و شب دائم سلام خلق و حیّ داورت بر تو و باب تو و برعمّه و بر همسرت باب تو همچون تو وجه الله ذوالمن پرورد عمه ات در وادی جان طور ایمن پرورد مکتب مهر و وفا در قلب دشمن پرورد نرگست ریحانه چون مهدی به دامن پرورد فرشیان در عرش می گردند گرد حائرت روح می گیرند از فیض دعـای زائـرت ای قرار دل که دل شد بی قرارت یا حسن جان خوبان جهان یکسر نثارت یا حسن ماه نرگس بوسه گیرد از مزارت یا حسن روح، مرغ کوچکی در شاخسارت یا حسن ده ولی الله اعـظـم را ســرور سیـنـه ای یک جمال و چارده خورشید را آئینه ای تا گشودی لب، بهار معـرفت آغــاز شد مرغ جان بر شاخسار علم در پرواز شد رهروان علم را پیـوسته کـشف راز شد سرّ کفر افشا شد و مشت نصارا باز شد ای فدای دانش و فضل و کمال و علم تو می طراود خُلق و خوی مصطفی از حلم تو خاک راه زائرت از مشک و عنبر بهتر است ریگ صحرایت زلعل و درّ و گوهربهتراست مهر تو از کل نعمت های داور بهتر است مدح تو از جان شیرینم به پیکر بهتر است هرکه بودم هرکه هستم یا امام عسکری خویشتن را بر تو بستم یا امام عسکری گرچه خارم سر بر آوردم ز بستان شما با عـنـایـات شما گـشـتـم ثـنـا خوان شما رنگ و بو بگرفتم از باغ و گلستان شما این من و دست تهی این لطف و احسان شما تا ثـنـا خـوان شـمـایم سـرفـراز عـالـمـم دست بـوس مـیـثـم دار ولایت، "میثـمم"
: امتیاز
|
 |
|
ولادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
بـشـنــو ز فـلـک حـقـیـقـت مـعــنـا را از عـرش نـدای دعــوت الحـسـنی را مــیــلاد امــام عـسـگــری آمـده اسـت تـبـریـک بـگـو ســلالــة الــزهــرا را ************ دریـای گـهــر بــار ولایـت جــوشـیـد در فصل خزان، فصل عنایت جوشید مـیــلاد ابــا مـحـمـدَ الــمــهــدی شــد مِی نـوش که چـشـمـۀ هـدایت جـوشید ************ این از برکات حـضرت داوری است هم عـید محـمـدی و هم کـوثـری است مـژده که بـه هــشــتـم ربـیـع الـثـانـی مـیلاد امـامِ حـسـن عــســکـری اسـت
: امتیاز
|